Μη ρωτάς «κάπνιζες;». Ρώτα «πως νιώθεις;».

Ονομάζομαι Απόστολος Κυριάκης. Είμαι 59 χρονών.

Δυστυχώς, ο καρκίνος του πνεύμονα μου στέρησε πρόσφατα έναν στενό μου φίλο. Ο φίλος μου κάπνιζε.. Ξέρω ότι ένιωθε άσχημα γι’αυτό. Μετάνιωνε μέχρι το τέλος. 

Το στίγμα γύρω από τον καρκίνο του πνεύμονα  είναι ένα επιπλέον φορτίο για τους ασθενείς. Έχω ακούσει ο ίδιος πολύ σκληρά λόγια για όλους τους καπνιστές που έχουν νοσήσει. Και εκείνος το βίωνε, μέσα από τις σκέψεις του και τις ενοχές του. Ήταν ένα ακόμα βάρος. Δεν ήθελα να το έχει. 

Γιατί στενοχωριόμαστε για πράγματα που δεν μπορούμε πλέον να αλλάξουμε;

Εγώ θέλω να βοηθήσω ανθρώπους να  διακόψουν το κάπνισμα. Το έχω κάνει ήδη και θα το κάνω και στο μέλλον.

Δεν θέλω όμως να βασανίζεται κανένας δικός μου άνθρωπος με ενοχές. Κανείς δεν θα το ήθελε αυτό για τους αγαπημένους του.

Ήμουν και εγώ καπνιστής για πολλά χρόνια. Είχα καπνίσει πάρα πολύ στην ζωή μου. Ώσπου μια μέρα πήρα μια απόφαση. Δεν θα είναι το τσιγάρο πιο δυνατό από εμένα. Θα είμαι εγώ πιο δυνατό από αυτό. 20 χρόνια πριν το έκοψα. Είναι ένας εθισμός ο οποίος δύσκολα κόβεται, δύσκολα ξεπερνιέται.

Μετά από 20 χρόνια υπάρχουν στιγμές που θέλω να καπνίσω, αλλά αν το θες πραγματικά μπορείς να το σταματήσεις. Είναι πολύ πιο εύκολο από όσο νομίζουμε. 

Νομίζουμε όλοι ότι έχουμε άπειρο χρόνο. Επειδή δεν είναι έτσι, ας χαρούμε τον χρόνο με τους αγαπημένους μας κι ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να έχουμε όμορφες στιγμές με αυτούς τους ανθρώπους και να ευαισθητοποιούμε συνέχεια τον κόσμο για τον καρκίνο του πνεύμονα. Χωρίς στιγματισμούς.