Η ενσυναίσθηση είναι δείγμα πολιτισμού.

Ονομάζομαι Μίλκα Ιβάνοβα, είμαι 52 ετών. Τα τελευταία 25 χρόνια ζω μόνιμα στην Ελλάδα και η περιπέτεια με τον καρκίνο του πνεύμονα ξεκίνησε το 2021, με επίμονο βήχα που θεώρησα ότι ήταν από το τσιγάρο.

Η αλήθεια είναι πως είχα φορτιστεί υπερβολικά εκείνο το διάστημα, λόγω οικογενειακών προβλημάτων. Ένιωθα το σώμα μου και την ψυχή μου εξαντλημένα και ταλαιπωρημένα.

Η αξονική τομογραφία και το pet scan επιβεβαίωσαν τη διάγνωση. Είχα χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου εκείνη τη στιγμή. Μετά είπα: Είσαι δυνατή, μπορείς! Προχώρα!

Το είπα πρώτα στο εαυτό μου, ότι είμαι δυνατή και μπορώ να το παλέψω.

Είμαι σίγουρη πως ο καθένας μας κρύβει δυνάμεις που δεν ήξερε πως έχει. Όταν όλα μοιάζουν χαμένα, γινόμαστε ήρωες.

Η ερώτηση “Κάπνιζες;” ήταν η πρώτη που αντιμετώπιζα μόλις μάθαιναν για την ασθένεια μου.

Αυτοί οι άνθρωποι που ξεκινάνε τώρα την περιπέτεια με τον καρκίνο, πρέπει να ενημερωθούν, να έχουν την ψυχολογική υποστήριξη που είναι πάρα πολύ σημαντική, για να αντιμετωπίσουν τη νόσο.

Θέλω να πω πως υπήρξα για πολλά χρόνια παθητική καπνίστρια και κάπως λιγότερο ενεργητική. Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί και να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις και μεγαλύτερη ενσυναίσθηση απέναντι στους ανθρώπους που αγωνίζονται για την υγεία τους.

Είναι δείγμα πολιτισμού.